Refraktometr cyfrowy laboratoryjny jest używany do pomiaru stężenia roztworów poprzez ocenę załamania światła. To urządzenie może być również wykorzystywane do oceny parametrów fizyko-chemicznych roztworu oraz jego czystości chemicznej.
Urządzenia te znajdują szerokie zastosowanie w laboratoriach i zakładach przemysłowych. Wysoka prędkość i dokładność pozwalają refraktometrom przemysłowym kontrolować procesy technologiczne. Zasada działania tych przyrządów oparta jest na zjawisku fizycznym, jakim jest refrakcja (załamanie) – zmiana kierunku wiązki światła na granicy różnych ośrodków. Roztwory o różnym stężeniu mają różne właściwości załamania światła, co umożliwia precyzyjne pomiary.
O refraktometrach cyfrowych
Zasada działania refraktometru laboratoryjnego oparta jest na załamaniu wiązki światła na granicy powietrza i cieczy. Wyznaczając kąt odchylenia wiązki można obliczyć współczynnik załamania światła.
Najprostsze ręczne refraktometry cyfrowe składają się z pryzmatu i układu soczewek. Załamana wiązka uderza w określoną część skali instrumentu, oświetlając ją. Na podstawie położenia granicy między jasną i ciemną częścią skali można określić gęstość optyczną roztworu. Wiele ręcznych refraktometrów jest wyposażonych w płytkę bimetaliczną, która kompensuje zmiany temperatury i wyrównuje błędy pomiarowe. Jeśli nie ma funkcji automatycznej kompensacji temperatury, kalibracja i pomiary muszą być przeprowadzane przy temperaturze powietrza 20 stopni.
Gęstość optyczna refraktometru
Ręczny refraktometr jest kalibrowany wodą destylowaną. Jego gęstość optyczna musi wynosić zero. Jeżeli skala ma inną wartość, należy użyć śruby kalibracyjnej. W celu wykonania pomiarów, na powierzchni pryzmatu umieszcza się kroplę roztworu testowego. Po 30 sekundach można odczytać skalę.